Przygotowanie kandydatów

Według nauki Kościoła, przygotowanie do bierzmowania powinno mieć na celu doprowadzenie ochrzczonego do głębszego zjednoczenia z Chrystusem, do większej zażyłości z Duchem Świętym, Jego działaniem, darami i natchnieniami, aby mógł lepiej podjąć apostolską odpowiedzialność życia chrześcijańskiego.

Katecheza przed bierzmowaniem powinna także starać się obudzić zmysł przynależności do Kościoła Jezusa Chrystusa, zarówno do Kościoła powszechnego, jak i wspólnoty parafialnej. Na tej ostatniej spoczywa szczególna odpowiedzialność za przygotowanie kandydatów do bierzmowania.

Ponieważ chrzest święty udzielany jest dzieciom, stąd przygotowanie do I Komunii świętej, a szczególnie do bierzmowania, daje tę wielką szansę, aby młody chrześcijanin mógł przebyć konieczną drogę wdrożenia w życie dojrzałych chrześcijan. Dlatego biskupi w wielu diecezjach polskich, aby umożliwić młodzieży przejście procesu duchowej formacji, przesunęli czas udzielania bierzmowania na trzecią klasę szkoły gimnazjalnej.

W procesie formacyjnym istotną rolę mają do wypełnienia: rodzina, kapłan, katecheci oraz wspólnota parafialna. Dokumenty Kościoła jednak zasadniczo obowiązek przygotowania do bierzmowania kładą na parafię, a więc kapłanów, katechetów i wiernych, gdyż we wspólnocie z nimi kandydaci do bierzmowania mają możliwość doświadczenia życia Chrystusowego Kościoła.

Przygotowanie do bierzmowania w naszej parafii trwa zasadniczo rok czasu. Najczęściej rozpoczyna się w czerwcu egzaminem wstępnym, gdzie kandydat ma wykazać się znajomością podstawowych prawd wiary.

Po jego zaliczeniu następuje okresem przygotowania do pełnego, świadomego i odpowiedzialnego przyjęcia zadań wynikających z tego sakramentu. Stąd też wynikają pewne zadania, które młodzież ma podjąć, jako forma przygotowania. Wśród nich są:

• jako forma przygotowania wewnętrznego, przygotowania serca, wyczulenia sumienia na dobro i zło, wyczulenie na wartości moralne, duchowe, młodzież ma podjąć praktykę dziewięciu pierwszych piątków miesiąca, które są związane ze spowiedzią i przyjęciem Komunii św.
• drugą formą, która ma pogłębić wiedzę religijną, znajomość prawd wiary, zagadnień związanych z życiem Kościoła, jest systematyczne uczenie się na zaliczenie Katechizmu Siedleckiego przygotowanego dla młodzieży przed bierzmowaniem.
• trzecią znowu formą, która ma wyrobić w młodzieży poczucie obowiązków wobec wiary, systematyczność w życiu religijnym, pogłębienie związków z Bogiem jest systematyczny udział we Mszy św. niedzielnej i świątecznej, a pomoc przy parafii – jest formą wyrobienia odpowiedzialności za Kościół, którego wszyscy jesteśmy członkami i za który odpowiadamy.

Przygotowanie od strony intelektualnej kończy się egzaminem przeprowadzonym przez przedstawiciela Wydziału Katechetycznego Kurii Siedleckiej ok. 2 tygodnie przed planowanym terminem Bierzmowania.

Bezpośrednim przygotowaniem do sakramentu dojrzałości chrześcijańskiej jest wspólna modlitwa w formie Nowenny do Ducha św. przez dziewięć kolejnych dni oraz zapoznanie się szczegółowe z przebiegiem obrzędu sakramentu.

Za przygotowanie kandydatów do Bierzmowania odpowiada ks. Marek. 

Spotkania – . 

Świadek bierzmowania

Poszczególnym bierzmowanym zwykle towarzyszy świadek, który przygotowuje ich do przyjęcia sakramentu, przedstawia szafarzowi bierzmowania do namaszczenia krzyżmem, a potem pomaga w wiernym wypełnianiu przyrzeczeń złożonych na chrzcie, zgodnie z natchnieniami Ducha Świętego, którego otrzymali.

Ze względu na współczesne warunki pastoralne wypada, aby chrzestny, jeżeli może być obecny, był także świadkiem bierzmowania. W ten sposób jaśniej zaznacza się związek między chrztem i bierzmowaniem, a funkcje i obowiązki chrzestnego mogą być spełnione w sposób bardziej skuteczny. Nie wyklucza się jednak możliwości wybrania osobnego świadka bierzmowania. Świadkiem może być także jeden z rodziców.

Świadek bierzmowania winien odznaczać się następującymi przymiotami:

• być wystarczająco dojrzały do spełniania tego obowiązku
• być wierzącym i praktykującym katolikiem
• należeć do Kościoła katolickiego i przyjąć trzy sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrzest, bierzmowanie i Eucharystię,
• nie być wykluczonym przez prawo od czynności w aktach kościelnych.

Szafarz bierzmowania

Właściwym szafarzem sakramentu bierzmowania jest biskup. Zwykle on sam udziela tego sakramentu, aby wyraźniej występował jego związek z pierwszym zstąpieniem Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy to Apostołowie napełnieni Duchem Świętym sami przekazywali Go wiernym przez włożenie rąk. W uzasadnionych przypadkach szafarzem tego sakramentu może być kapłan delegowany przez biskupa.

Co to jest bierzmowanie?

Sakrament bierzmowania wraz ze chrztem i Eucharystią należy do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego, dlatego przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Jedność tych sakramentów winna być zachowana, stąd w niebezpieczeństwie śmierci udziela się tego sakramentu nawet dzieciom.

Istotnie, „przez sakrament bierzmowania ochrzczeni jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej”.

Chrystus Pan obiecał swoim uczniom, że Duch Święty będzie ich wspomagał, aby także wobec prześladowców dawali świadectwo nieugiętej wiary. W dzień przed swoją męką obiecał Apostołom, że ześle od Ojca Ducha prawdy, który pozostanie z nimi na zawsze. Wreszcie po swoim zmartwychwstaniu Chrystus obiecał, że wkrótce ześle na nich Ducha Świętego, który napełni ich mocą i uczyni Jego świadkami: „Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami” (Dz l ,8).

Rzeczywiście w święto Pięćdziesiątnicy Duch Święty w cudowny sposób zstąpił na Apostołów zgromadzonych na modlitwie wraz z Maryją, Matką Jezusa i uczniami. Zostali oni wtedy tak napełnieni Duchem Świętym, że obdarzeni mocą Bożą zaczęli głosić wielkie dzieła Boże. Piotr Apostoł uznał Ducha Świętego, który w ten sposób zstąpił na nich, za dar epoki mesjańskiej. Wówczas zostali ochrzczeni ci, którzy uwierzyli w naukę Apostołów. Otrzymali oni również dar Ducha Świętego. Od tego czasu Apostołowie, wypełniając wolę Chrystusa przez wkładanie rąk, udzielali neofitom daru Ducha Świętego.

Skutkiem sakramentu bierzmowania jest pełne wylanie Ducha Świętego, jakie niegdyś stało się udziałem Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy. Bierzmowanie przynosi zatem wzrost i pogłębienie łaski chrzcielnej:

• zakorzenia nas głębiej w Bożym synostwie;
• ściślej jednoczy nas z Chrystusem;
• pomnaża w nas dary Ducha Świętego;
• udoskonala naszą więź z Kościołem;
• udziela nam, jako prawdziwym świadkom Chrystusa, specjalnej mocy Ducha Świętego do szerzenia i obrony wiary;
• słowem i czynem, do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do tego, by nigdy nie wstydzić się Krzyża.

Sakramentu bierzmowania, podobnie jak chrztu, którego jest dopełnieniem, udziela się tylko jeden raz. Wyciska on w duszy niezatarte duchowe znamię, „charakteru”, który jest znakiem, że Jezus Chrystus naznaczył chrześcijanina pieczęcią swego Ducha, przyoblekając go mocą z wysoka, aby był Jego świadkiem.

„Charakter” sakramentu udoskonala kapłaństwo wspólne wiernych, otrzymane w chrzcie, a „bierzmowany otrzymuje moc publicznego wyznawania wiary w Chrystusa, jakby na zasadzie obowiązku”.