Historia Świątyni
Obecny
kościół wybudowany jest w stylu neogotyckim według projektu
Zygmunta Zdańskiego (inne źródło podaje, że kościół
projektował J. Pius Dziekoński). Budowę rozpoczął w 1909 r.
ks. Michał Dąbrowski, a dokończył w 1923 r. ks. Apolinary
Rybiński. Konsekrowany został przez biskupa Henryka
Przeździeckiego, ordynariusza Diecezji Siedleckiej, czyli
Podlaskiej 17 czerwca 1934 roku.
Kościół
parafialny w Stoczku Łukowskim wzniesiony został ze składek
parafialnych. Jest on murowany z cegły. Na fundamencie z
kamienia i nad nim, na jego zewnętrznej stronie położny jest
do wysokości 1,25 m kamień ciosany. Kościół jest podłużny,
krzyżowy w stylu gotyckim i składa się z prezbiterium, nawy
środkowej, dwóch naw bocznych, które oddzielone są od
środkowej 10 filarami z cegły, zakrystii, babińca, trzech
oddzielnych przedsionków i dwóch galerii nad zakrystią i
babińcem. Długość kościoła wynosi 55 m; szerokość w krzyżu
35 m, a pozostałe szerokości obydwu naw 21m; wysokość od
posadzki do sklepienia wynosi 18 m, a wysokość od ziemi do
szczytu wieży na froncie kościoła 61m.
W wieży
frontowej kościoła umieszczony jest chór, który składa się z
trzech części odpowiadających trzem nawom w kościele.
Balkony zdobią płaskorzeźby aniołów z rozpostartymi
skrzydłami. W nawach bocznych znajdują się dwie kaplice.
Kościół we wszystkich częściach ma gwiaździste sklepienia z
cegły. Posiada 28 okien, 10 w nawie: 7, 50 m. wysokości 1,80
m. szerokości, 10 w kaplicach bocznych: 7,50 m. wysokości 1,
20 m. szerokości, 3 okna na chórze: 6 m wysokości 1,80
szerokości i 4 małe w prezbiterium – wszystkie okna mają
ramy żelazne, łączenia ołowiane, a szkło katedralne układane
w figury geometryczne. W szczytowych częściach okna zdobione
są witrażami z motywami kwiatowymi. Nad galeriami
umieszczone są rozety wypełnione witrażami. Za wielkim
ołtarzem jest okno z witrażem tytułu kościoła: „
Wniebowzięcie N.M.P ”. Zarówno sklepienia jak i okna są
ostrołukowe. Na froncie kościoła jest jedna wieża w stylu
gotyckim, a nad skrzyżowaniem naw mniejsza – obie są pokryte
blachą cynkową miedziowaną, na wierzchołkach mają krzyże
żelazne.
Ołtarz
wielki gotycki z drzewa dębowego zbudowany jest ze składek
kobiet parafii stoczkowskiej. Projektował go artysta
rzeźbiarz Wincenty Bogaczyk, wykonał natomiast Kazimierz
Szreter w 1933 roku. Ma on wysokość 13 m; szerokość 6,5 m
jest politurowany na kolor średni. Zdobi go 7 figur
artystycznie rzeźbionych w drzewie lipowym, wykonanych przez
artystę rzeźbiarza Wincentego Bogaczyka z Warszawy.
W środku
ołtarza znajduje się figura Matki Boskiej Niepokalanej o
wysokości 1,80m – jest ona zasuwana obrazem malowanym na
płótnie przez artystę malarza Bolesława Rutkowskiego z
Częstochowy – obraz przedstawia św. Antoniego z Padwy. Boki
ołtarza zdobią duże figury apostołów Piotra i Pawła
wysokości 1,60m. U szczytu ołtarza znajdują się dwaj
aniołowie z podniesionymi skrzydłami wys. 1,60m. Z obydwu
stron tabernakulum również są dwie figury aniołów z
podniesionymi skrzydłami wys. 0,80m. Nad drzwiami
prowadzącymi za ołtarz znajdują się dwie płaskorzeźby
aniołów wys. 65cm. Wszystkie figury są polichromowane.
Tabernakulum złocone złotem dwukaratowym i wykonane z drzewa
lipowego. Na jego drzwiach znajduje się odlew
przedstawiający „Cudowne rozmnożenie chleba”. Mensę ołtarza
stanowi blat z białego marmuru.
Ołtarz
boczny po stronie ewangelii nosi nazwę „ Ołtarza Matki
Boskiej”. Jest on mały, został przeniesiony ze starego
kościoła i jest zrobiony z drzewa sosnowego. Zdobią go po
bokach dwie kolumny złocone. W środku ołtarza jest obraz
olejny pędzla Buchbindera „Wniebowzięcie Matki Boskiej”.
Obraz ten przedstawia Maryję, którą aniołowie biorą do
nieba. Ołtarz jest malowany olejną farbą na kolor
ciemnoczerwony. Mensa jest sosnowa. Do ołtarza prowadzi
jeden stopień wykonany z drzewa sosnowego.
Ołtarz po
stronie lekcji w kaplicy nawy bocznej jest również
przeniesiony ze starego kościoła, w którym stanowił ołtarz
wielki. Jest on wykonany z drzewa sosnowego i brzozowego,
malowany olejną farbą na kolor czarny, ozdobiony rzeźbionymi
ornamentami kwiatowymi i czterema złoconymi kolumnami, na
szczycie których są małe płaskorzeźby aniołów z
rozpostartymi skrzydłami. W środkowej części ołtarza
umieszczony jest krzyż z figurą Pana Jezusa. Do 1987 roku
zasuwany był obrazem malowanym na płótnie nieznanego autora,
przedstawiającym św. Mikołaja. Obecnie zasłaniany jest
obrazem Matki Bożej Nieustającej Pomocy namalowanym przez
Edwarda Jarmosiewicza. Na tej samej wysokości po bokach
widać 2 figury biskupów. Nad krzyżem znajduje się obraz
Matki Boskiej Częstochowskiej, a pod nim rzeźba Baranka.
Szczyt ołtarza zdobią figury czterech aniołów z
rozpostartymi skrzydłami. Podstawa ołtarza i kolumn
wykonana jest z marmuru. Mensa natomiast z drzewa sosnowego.
Do ołtarza prowadzą trzy stopnie z drzewa sosnowego.
Do 2004
roku prezbiterium od nawy głównej oddzielała piękna
balustrada rzeźbiona i pokryta szerokim polerowanym blatem.
Gotycka
ambona wykonana została z drzewa dębowego wg rysunku
architekta Jana Kajzera z Oświęcimia. Pod nią umieszczone są
3 figury: 2 biskupów i papieża. Odnaleziono je na strychu
kościoła i odnowiono.
W kaplicy
bocznej nawy mieści się chrzcielnica. Jest ona rzeźbiona z
drzewa brzozowego, malowana i złocona. Jej wierzch
podtrzymuje na głowie figura anioła rzeźbiona w drzewie.
Wierzch chrzcielnicy stanowi kula, w której jest wyżłobione
miejsce na ustawienie naczynia blaszanego z wodą.
W nawach
bocznych jest 14 obrazów Drogi Krzyżowej wykonanych przez
Bolesława Rutkowskiego. Mają one duże rozmiary: 1,80 na 1,10
oprawione są w ramy gotyckie.
Podobnie
ławki i ramy obrazów wykonane są w stylu gotyckim.
Konfesjonały roboty snycerskiej, rzeźbione w drewnie,
dopasowane do stylu kościoła. Drzwi jest 11 wszystkie są z
drzewa dębowego roboty stolarskiej, okucia masywne
kowalskie.
Kościołowi
przysługują następujące odpusty: Św. Antoniego Padewskiego
w pierwszą niedzielę po 13 czerwca, Wniebowzięcia N.M.P. w
sierpniu, Matki Bożej Różańcowej w pierwszą niedzielę
października. Dekrety o powyższych odpustach wydane przez
Prześwietną władzę Diecezjalną z dnia 27. II. 1934 roku i z
dnia 18.XI.1940 roku.
12 września
1939 r. okupant niemiecki zgonił mieszkańców Stoczka do
kościoła, by w tym czasie zniszczyć miasto, m.in. ratusz,
bożnicę, centrum miasta. Jesienią 1942 r. wymordowano część
ludności żydowskiej.
Przy
Kościele istniało Bractwo pod wezwaniem Św. Mikołaja, o
którym mówi dekret z dnia 1. XII. 1942 roku i Bractwo
Różańcowe, o którym mówi dekret z dnia 26. V. 1922 roku.
W chwili
obecnej w skład parafii wchodzą 33 wsie (Błażejki, Borki,
Celej, Guzówka, Huta Łukacz, Jamielne, Jamielnik Kolonia,
Januszówka, Kamionka, Kapice, Kienkówka, Kisielsk, Łosiniec,
Mizary, Nowa Prawda, Nowe Kobiałki, Nowy Jamielnik, Rosy,
Róża Podgórna, Ruda, Stara Prawda, Stara Róża, Stare
Kobiałki, Stary Jamielnik, Soćki, Toczyska, Turzec,
Wiśniówka, Wola Kisielska, Wólka Poznańska, Wólka Różańska,
Zabiele, Zgórznica) oraz miasto Stoczek Łukowski.
Informacje zebrał ks. Krzysztof Chaciński na
podstawie opracowań:
Agnieszki Basek, Zenona Wolskiego, Adama
Budzyńskiego i Józefa Filipczuka.
|